Ik haat je zo verschrikkelijk erg
Ik haat je omdat je niet bij me bent
Ik haat je omdat je me in de steek hebt gelaten
Ik haat je omdat je niet meer van me houdt
Ik haat je omdat je ons belogen en bedrogen hebt
Ik haat je omdat je me zoveel hebt beloofd,
en nooit waar hebt gemaakt.
Ik haat je omdat je m'n vriendin niet meer bent.
En wat ik het allermeest haat,
is dat ik nog steeds vreselijk veel van je hou
en je vreselijk mis
Alle dagen was je vrolijk
Een glimlach was je nooit teveel
Niets achtte jij onmogelijk
Je velde nooit zomaar een oordeel
In één slag ben je ons ontnomen
Als een donder bij heldere nacht
Waarom moest jou dit overkomen
Is er dan toch een hogere macht
Tranen stromen langs het gezicht
De dag van afscheid is aangebroken
We zijn dan toch gezwicht
Om te doen wat niet was afgesproken
Elke traan die valt vandaag
Is een traan van woede
Is een traan van ongeloof
Is een traan vol liefde
Elke traan die valt vandaag is een traan voor jou
Nooit zullen we je vergeten!
Ben bang voor mezelf
met al mijn woede en verdriet
en wat mij nog banger maakt
is dat iedereen het ziet..
Een masker van staal op mijn gezicht,
schrijf t van me af in een gedicht.
Gesmeed in woede, gehard in pijn.
Oh kon ik nu maar bij haar zijn.
Een masker van staal op hoe ik mij voel,
misschien weet je precies waarop ik doel.
De woede vol hitte, de pijn vol kou.
Ik denk alleen nog maar aan jou.
Een masker van staal over mijn snuit,
ik probeerde het en vroeg je mee uit.
Door woede gekleurd, door pijn gevormd.
Afgewezen waardoor t van binnen stormt.